Historia

Powołanie Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Katowicach stworzyło możliwość integracji środowiskowych sekcji wyczynowych w oparciu o specjalistyczną uczelnię, jej infrastrukturę oraz potencjał dydaktyczno-naukowy o wysokich kwalifikacjach.

W dniu 8 marca 1971 roku odbyła się pierwsza konferencja wyborcza, na której powołano Środowiskowy Międzyuczelniany Klub Sportowy AZS przy WSWF, który przejął – w porozumieniu z Zarządem Środowiskowym AZS – wszystkie sekcje występujące w rozgrywkach ogólnopolskich i okręgowych. W ramach Klubu bogatą działalność prowadziła wówczas Komisja Sportu Uczelnianego AZS. Z jej inicjatywy, w oparciu o zespoły studenckie biorące udział w rozgrywkach uczelnianych i środowiskowych, powołano sekcje siatkówki mężczyzn i kobiet oraz koszykówki kobiet. Wraz z przyjętymi sekcjami środowiskowymi: hokeja na trawie (I liga), piłki ręcznej kobiet i mężczyzn (II liga), koszykówki mężczyzn (III liga) oraz liczącej się sekcji lekkiej atletyki, startującej pod nazwą AZS Śląsk, tworzyły ówczesną strukturę Klubu.

W grudniu 1974 roku nastąpiła integracja sportu szkolnego i akademickiego, w wyniku, której powstał Środowiskowy Klub Sportowy SZS-AZS przy WSWF w Katowicach. Do działających już sekcji sportowych włączone zostały szkolne sekcje piłki ręcznej dziewcząt MKS „Ekonomik” oraz sekcje koszykówki dziewcząt MKS Katowice i MKS Zabrze.

Klub Sportowy AZS AWF w Katowicach – niezależnie od zmian organizacyjnych – był zawsze zintegrowany z Uczelnią. Uznając jako właściwy kierunek pracy takich klubów, współdziałających z uczelniami wychowania fizycznego, Urząd Kultury Fizycznej i Sportu powołał w 1976 roku kluby sportowe przy wszystkich AWF, podejmując jednocześnie obowiązki ich dotowania ze środków państwowych. Od tego czasu współpraca Klubu AZS AWF z macierzystą Uczelnią nabrała cech systemu, czego przejawem było m.in.:

powiązanie sekcji sportowych ze specjalizacjami prowadzonymi przez Uczelnię, bowiem
traktowano ich działalność jako integralną część procesu dydaktyczno-naukowego,
utworzenie stanowisk trenerskich, na etatach uczelnianych, co umożliwiło zatrudnienie
najlepszych szkoleniowców prowadzących treningi w sekcjach sportowych klubu,
objęcie pomocą socjalno-bytową czołowych zawodników-studentów,
stworzenie formalnych zasad współpracy zakładów specjalistycznych AWF z Klubem AZS,
stałe kontakty Zarządu Klubu AZS AWF z władzami akademickimi i administracyjnymi Uczelni.
Efektem takiego współdziałania był coraz wyższy poziom sportowy sekcji AZS AWF. Do wcześniejszych osiągnięć sekcji lekkiej atletyki, której główną postacią był uczestnik dwóch olimpiad (1972, 1976), mistrz Uniwersjady (1973) i Europy (1974) – dziesięcioboista Ryszard Skowronek, I-ligowej sekcji hokeja na trawie z olimpijczykami z Monachium Ryszardem Twardowskim i Aleksandrem Wroną, nawiązywali ich następcy, wielokrotni medaliści Halowych Mistrzostw Polski, z późniejszymi olimpijczykami Andrzejem Myśliwcem i Henrykiem Horwatem oraz reprezentantami Polski, Romanem Twerdykiem i Andrzejem Micałem, I-ligowej sekcji piłki ręcznej kobiet, z wicemistrzyniami i brązowymi medalistkami Mistrzostw Polski, członkiniami kadry narodowej Martą Węgrzyn, Teresą Pecold, Anną Janecką, Urszulą Falbą, Zofią Cieślikowską i Bogusławą Daszek. Do ekstraklasy awansowały wówczas koszykarki z reprezentantkami Polski Martą Jodłowską, Danutą Ditmer i Barbarą Zawadzką. Szlify II-ligowe uzyskały w owym czasie siatkarki i piłkarze ręczni.

Stopniowo coraz większe sukcesy odnosili akrobaci, którzy w krótkim czasie osiągnęli wyżyny sportowe. Od 1980 roku zawodnicy tej sekcji zdobyli dziesiątki medali w Mistrzostwach Polski, a tacy zawodnicy jak: Witold Majka, Zbigniew Bąchór, Marcin Leszczaniecki, Andrzej Sokołowski, Tomasz Kies, Jerzy Trzaska, Alicja Hartel byli wielokrotnymi medalistami Mistrzostw Europy i Mistrzostw Świata. Ale do najbardziej utytułowanych zawodników tej sekcji należy zdobywca 26 medali na Mistrzostwach Europy i Świata i 10-krotny mistrz Polski w skokach na ścieżce akrobatycznej – Krzysztof Wilusz, który wspaniałe osiągnięcia sportowe godzi ambitnie z obowiązkami studenta, a następnie asystenta Zakładu Gimnastyki AWF i trenera sekcji akrobatyki sportowej AZS AWF.

Kontynuatorami chlubnych tradycji Klubu AZS AWF byli też lekkoatleci, którzy zdobywali dziesiątki medali w Mistrzostwach Polski. W Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie startował znakomity chodziarz Robert Korzeniowski, któremu tylko pech odebrał srebrny medal, ale odniósł wielki sukces na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie – złoty medal. Na Mistrzostwach Świata barwy narodowe reprezentowali ponadto Sylwia Pachut i Andrzej Popa.

W tradycjach uniwersjadowych zaznaczyli się sukcesami: dwukrotny złoty medalista Robert Korzeniowski, brązowe medalistki Sylwia Pachut i Barbara Grzywocz oraz zawodnicy z miejscami punktowanymi: Małgorzata Wolska (kula), Piotr Kotlarski (400m ppł.), Ronald Mehlich i Krzysztof Mehlich 110m ppł.). W biegach przełajowych podczas Akademickich Mistrzostw Świata medale zdobywały: Lidia Camberg i Anna Iskra.
Na przełomie lat 1980-1981 powstał Zakład Szermierki AWF i równolegle Zarząd Klubu powołał sekcję szermierczą AZS AWF. W ciągu kilku lat, pod kierunkiem trenera klasy mistrzowskiej dr Zbigniewa Czajkowskiego, zawodnicy poczynili znaczne postępy. Sekcja AZS AWF stała się prekursorem szermierki na szpady kobiet, która doczekała się nobilitacji dyscypliny olimpijskiej. Z bronią oraz floretem kobiet i mężczyzn wiążą się sukcesy sekcji. Wielokrotne medalistki Akademickich Mistrzostw Polski Seniorek i Juniorek w 1988 roku zdobyły tytuł drużynowego Mistrza Polski w szpadzie kobiet.

Zawodniczki AZS AWF odnosiły też znaczące sukcesy w walkach indywidualnych. W 1989 roku Magda Jeziorowska zajęła III miejsce w wielkim turnieju Pucharu Świata w Budapeszcie, a wspólnie z Iwoną Oleszyńską uzyskały bardzo dobre wyniki w finale Młodzieżowego Pucharu Świata. W tym też roku Iwona Oleszyńska w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski zdobyła złoty medal, a srebrny przypadł Magdzie Jeziorowskiej. Na Uniwersjadzie w Duisburgu Beata Rajca i Iwona Oleszyńska wywalczyły w drużynie srebrny medal. Podczas Mistrzostw Europy w Wiedniu w brązowej drużynie walczyła Iwona Oleszyńska.

Znakomite wyniki uzyskiwał czołowy florecista Leszek Bandach. W Mistrzostwach Świata wywalczył w drużynie srebrny medal, zdobył mistrzostwo Polski, był wielokrotnie w finałach Pucharu Świata.

W 1989 roku z inicjatywy ówczesnych władz uczelni została powołana sekcja narciarstwa biegowego. Działalność szkoleniową rozpoczęto w oparciu o studentów AWF, natomiast szkolenie powierzono trenerowi z Petersburga Wadimowi Anuczinowi. Pomimo stosunkowo krótkiej działalności wyniki, jakie uzyskała sekcja, należy uznać jako w pełni zadowalające. Oprócz medali zdobytych na Mistrzostwach Polski w różnych kategoriach wiekowych zawodnicy tej sekcji zaznaczyli swoją obecność na zawodach najwyższej rangi, bowiem startowali na Mistrzostwach Świata Juniorów, Uniwersjadzie i Pucharze Świata. Do wyróżniających się zawodników na przestrzeni lat należały: Monika Gula, Elżbieta Marszałek, Bernadeta Palac, Krystyna Kaleta, Krzysztof Wańczyk, Henryk Gazurek, Andrzej Cieślar, Jacek Niegosz.

W roku 2000 decyzją Zarządu Klubu powołano dwie nowe sekcje: biathlonu i pływania.
Prezesami Klubu AZS AWF byli kolejno:

prof. dr hab. Stanisław Socha (1971-1981)
mgr Zdzisław Szumski (1981-1985)
prof. dr hab. Joachim Raczek (1985-1987)
dr Czesław Opyrchał (1987-1990)
prof. dr hab. Stanisław Socha (1990-1993)
prof. dr hab. Jan Ślężyński (1993-1999)
prof. dr hab. Wiesław Pilis (1999-2003)
prof. dr hab. Władysław Mynarski (2003-2005)
prof. dr hab Zbigniew Waśkiewicz (2005-2012)                                                                                                  prof. dr hab. Adam Zając (2012-)
Globalne zmiany społeczno-ekonomiczne zachodzące w kraju zmieniły sytuację kultury fizycznej, a zwłaszcza sportu wyczynowego. Nagłe ograniczenie środków finansowych zaskoczyło środowisko sportowe. Nawet najbogatsze kluby posiadające dobre zaplecze, znakomite obiekty sportowe, odczuły skutki transformacji, jaka ma miejsce w Polsce. Większość klubów ograniczyło szkolenie młodzieży, zwolniło trenerów, likwidowało sekcje sportowe. Siłą rzeczy dotknęło to również nasz Klub. Z trudem budowane w latach 70-tych i 80-tych sekcje gier zespołowych musiały ustąpić miejsca mniej skomercjalizowanym i tańszym sekcjom dyscyplin indywidualnych.

Likwidacji ulegają sekcje koszykówki kobiet (1988) i siatkówki kobiet (1991r), sekcja hokeja na trawie, piłki ręcznej kobiet zostają przekazane, tak jak wcześniej III-ligowe sekcje piłki ręcznej mężczyzn, koszykówki mężczyzn i siatkówki mężczyzn, do Zarządu Środowiskowego AZS Katowice. Po rocznym „wygnaniu” w struktury Klubu powraca jedynie piłka ręczna kobiet, która obok sekcji akrobatyki sportowej, lekkiej atletyki, narciarstwa biegowego (od 1989r) oraz szermierki tworzy jego nową strukturę. Decyzje te, choć bardzo bolesne, okazały się słuszne.